trille

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

trille /tr̥ɪ́le/

  1. (óneuvergenkelik) zich flot op en aaf verwaege, mit naam op 'n stoekkendje meneer
Raod

Dit waord wuuert neet gebroek veur 't geveul in 't lief; det is "riejere".

Aafbraeking
  • tril-le
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif tril trils triltj trille trillen triltj trille trillen trillendj
IPA /tr̥ɪ̀l/ /tr̥ɪ̀l̥s/ /tr̥ɪ̀lz/ /tr̥ɪ̀ʎ̥c/ /tr̥ɪ̀ʎɟ/ /tr̥ɪ́le/ /tr̥ɪ́len/ /tr̥ɪ̀ʎ̥c/ /tr̥ɪ̀ʎɟ/ /tr̥ɪ́le/ /tr̥ɪ́len/ /tr̥ɪ́leɲɟ/
vergangen tied sjrif trildje trildjen trildjes trildje trildjen trildje trildjen trildje trildjen trildje trildjen getrildj
IPA /tr̥ɪ̀ʎɟe/ /tr̥ɪ̀ʎɟen/ /tr̥ɪ̀ʎɟes/ /tr̥ɪ̀ʎɟez/ /tr̥ɪ̀ʎɟe/ /tr̥ɪ̀ʎɟen/ /tr̥ɪ̀ʎɟe/ /tr̥ɪ̀ʎɟen/ /tr̥ɪ̀ʎɟe/ /tr̥ɪ̀ʎɟen/ /tr̥ɪ̀ʎɟe/ /tr̥ɪ̀ʎɟen/ /ɣə'tr̥ɪ̀ʎɟ/
gebi-jjendje wies sjrif tril! trille-v'r triltj!
IPA /tr̥ɪ̀l/ /tr̥ɪ́lever/ /tr̥ɪ̀ʎ̥c/ /tr̥ɪ̀ʎɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif trille trillen getril ó trille trillen trillentaere trillentaeren getrille getrillen
IPA /tr̥ɪ́le/ /tr̥ɪ́len/ /ɣə'tr̥ɪ̀l/ /tr̥ɪ́le/ /tr̥ɪ́len/ /tr̥ɪ́len̥'tɛ̀:re/ /tr̥ɪ́len̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'tr̥ɪ́le/ /ɣə'tr̥ɪ́len/

In anger spraoke[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

trille ó /tr̥ɪ́le/

  1. (gerundium) gerundium II van trille
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • tril-le

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif trille trillen
IPA /tr̥ɪ́le/ /tr̥ɪ́len/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif trille trillen
IPA /tr̥ɪ́le/ /tr̥ɪ́len/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

trille /tr̥ɪ́le/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van trille
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van trille
Aafbraeking
  • tril-le