ummer
Algemein Gesjreve Limburgs[bewirk]
Biewaord[bewirk]
ummer (Nederlands: immer, altijd)
- Kiek bie altied.
- Sinneniem
Mofers[bewirk]
Biewaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
ummer /ǿmər/
- op eder moment, blievendj veur allen tied
- Zónne ramp eine kan ummer veurkómme; dao duis te nieks aan.
- ederskieër oppernuuj
- Daen Hans mèntj ummer det t'r 't hoogste waord mót höbbe.
- (nag ~) in edere val
- Die verwörming maak 't binne lekker werm, meh boeten is 't nag ummer kaad.
- guuef 'n zoea klein wie meugelike veurwaerd aan
- Aafbraeking
- um-mer
- Synonieme
- Antoniem
- Aafleijinge
- Verwantje wäörd
- Zagswies
- nag ummer: ónverangerd en blievendj
- ummer gedach höbbe det ...: gelangentied gegluif höbbe det ...
In anger spraoke[bewirk]
[1]
| bewirk |
- Algemein Gesjreve Limbörgs: altied, allezelaeve, toezjoer en ummer
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
ummer m /ǿmər/
- e bösvörmig, hoeag en róndj vaat mit 'n hingsel (d'n hingel), worin me vleujstóf of vaste stóffe kan verveure
- Aafbraeking
- um-mer
- Aafleijinge
- Verwantje wäörd
- Zagswies
- 'ne kop wie 'nen ummer höbbe: 'ne groeate kop höbbe
Verbuging[bewirk]
| inkelvaad | mieëvaad | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
| nom. | sjrif | ummer | ummere | ummeren | |
| IPA | /ǿmər/ | /ǿmə̽rə/ | /ǿmə̽rən/ | ||
| dim. | sjrif | ummerke | ummerken | ummerkes | |
| IPA | /ǿmə̽r̥kə/ | /ǿmə̽r̥kən/ | /ǿmə̽r̥kəs/ | /ǿmə̽r̥kəz/ | |
| dat. | sjrif | ummer | ummere | ummeren | |
| IPA | /ǿmər/ | /ǿmə̽rə/ | /ǿmə̽rən/ | ||
- Raod
Allewiel huuert me bie de jóngste sprakers ouch 't mieëvaad ummers.