weike

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

weike /wɛ́i̯kʲe/

  1. (euvergenkelik) door lang in 'n vleujstóf (wie water) te ligke zaach, buigzaam of baeter-wasbaar make
  2. (ergatief) door lang in 'n vleujstóf (wie water) te ligke zaach, buigzaam of baeter-wasbaar waere
  3. (ergatief) örges van los kómme
    Doe mós 'ne raof noeatj d'raaf trèkke; dae zal waal vanne wónj weike.
Aafbraeking
  • wei-ke
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif weik weiks weik weike weiken weik weike weiken weikendj
IPA /wɛ́i̯kʲ/ /wɛ́i̯gʲ/ /wɛ́i̯ks/ /wɛ́i̯gz/ /wɛ́i̯kʲ/ /wɛ́i̯gʲ/ /wɛ́i̯kʲe/ /wɛ́i̯kʲen/ /wɛ́i̯kʲ/ /wɛ́i̯gʲ/ /wɛ́i̯kʲe/ /wɛ́i̯kʲen/ /wɛ́i̯kʲeɲɟ/
vergangen tied sjrif weikdje weikdjen weikdjes weikdje weikdjen weikdje weikdjen weikdje weikdjen weikdje weikdjen geweik
IPA /wɛ́i̯gɟe/ /wɛ́i̯gɟen/ /wɛ́i̯gɟes/ /wɛ́i̯gɟez/ /wɛ́i̯gɟe/ /wɛ́i̯gɟen/ /wɛ́i̯gɟe/ /wɛ́i̯gɟen/ /wɛ́i̯gɟe/ /wɛ́i̯gɟen/ /wɛ́i̯gɟe/ /wɛ́i̯gɟen/ /ɣə'wɛ́i̯kʲ/ /ɣə'wɛ́i̯gʲ/
gebi-jjendje wies sjrif weik! weike-v'r weiktj!
weik!
IPA /wɛ́i̯kʲ/ /wɛ́i̯gʲ/ /wɛ́i̯kʲever/ /wɛ́i̯kc/
/wɛ́i̯kʲ/
/wɛ́i̯gɟ/
/wɛ́i̯gʲ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif weike weiken geweik ó weike weiken weikentaere weikentaeren geweike geweiken
IPA /wɛ́i̯kʲe/ /wɛ́i̯kʲen/ /ɣə'wɛ́i̯kʲ/ /ɣə'wɛ́i̯gʲ/ /wɛ́i̯kʲe/ /wɛ́i̯kʲen/ /wɛ́i̯kʲen̥'tɛ̀:re/ /wɛ́i̯kʲen̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'wɛ́i̯kʲe/ /ɣə'wɛ́i̯kʲen/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

[3]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

weike ó /wɛ́i̯kʲe/

  1. (gerundium) gerundium II van weike
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • wei-ke

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif weike weiken
IPA /wɛ́i̯kʲe/ /wɛ́i̯kʲen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif weike weiken
IPA /wɛ́i̯kʲe/ /wɛ́i̯kʲen/


Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

weike /wɛ́i̯kʲe/

  1. (neet-lemma) mannelike vorm inne positief van weik
  2. (neet-lemma) vrouwelike vorm inne positief van weik
  3. (neet-lemma) mieëveljelike vorm inne positief van weik
Aafbraeking
  • wei-ke

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

weike /wɛ́i̯kʲe/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van weike
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van weike
Aafbraeking
  • wei-ke

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

weike /wɛ̀i̯kʲe/

  1. (neet-lemma) vorm innen diminutief van wei
Aafbraeking
  • wei-ke