Naar inhoud springen

witte

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

witte /wɪte/

  1. (euvergenkelik) 'n moer wit make mit vèrf of mit kalk
Aafbraeking
  • wit-te
Aafleijinge
Samestèlling

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif wit wits witj witte witten witj witte witten wittendj
IPA /wɪt/ /wɪd/ /wɪts/ /wɪdz/ /wɪc/ /wɪɟ/ /wɪte/ /wɪten/ /wɪc/ /wɪɟ/ /wɪte/ /wɪten/ /wɪteɲɟ/
vergangen tied sjrif witdje witdjen witdjes witdje witdjen witdje witdjen witdje witdjen witdje witdjen gewitj
IPA /wɪɟe/ /wɪɟen/ /wɪɟes/ /wɪɟez/ /wɪɟe/ /wɪɟen/ /wɪɟe/ /wɪɟen/ /wɪɟe/ /wɪɟen/ /wɪɟe/ /wɪɟen/ /ɣə'wɪc/ /ɣə'wɪɟ/
gebi-jjendje wies sjrif wit! witte-v'r witj!
IPA /wɪt/ /wɪd/ /wɪtever/ /wɪc/ /wɪɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif witte witten gewit ó witte witten wittentaere wittentaeren gewitte gewitten
IPA /wɪte/ /wɪten/ /ɣə'wɪt/ /ɣə'wɪd/ /wɪte/ /wɪten/ /wɪten̥'tɛ̀:re/ /wɪten̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'wɪte/ /ɣə'wɪten/

In anger spraoke

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

witte m /wɪte/

  1. emes dae witte haor haet, zowaal gezag van emes mit blónj es emes mit gries haor
Raod

Dit waord wuuert noeatj gebroek veur 'ne "blanke".

Aafbraeking
  • wit-te
Samestèlling

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif witte witten witte witten
IPA /wɪte/ /wɪten/ /wɪte/ /wɪten/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif witte witten witte witten
IPA /wɪte/ /wɪten/ /wɪte/ /wɪten/

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

witte ó /wɪte/

  1. (gerundium) gerundium II van witte
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • wit-te

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif witte witten
IPA /wɪte/ /wɪten/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif witte witten
IPA /wɪte/ /wɪten/


Bieveugelik naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

witte /wɪte/

  1. (neet-lemma) mannelike vorm inne positief van wit
  2. (neet-lemma) vrouwelike vorm inne positief van wit
  3. (neet-lemma) mieëveljelike vorm inne positief van wit
Aafbraeking
  • wit-te

Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

witte /wɪte/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van witte
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van witte
Aafbraeking
  • wit-te

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

witte /wɪte/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van witte
Aafbraeking
  • wit-te