zegel

'ne zegel [1] op 'ne breef

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

zegel m /zé:ʝel/

1. e middel det op e veurwerp, wie 'ne breef of 'n kis, wuuert gezatj (döks gestempeldj), veur 't aaf te slaote; 't veurwerp kan allein waeren aopgemaak dore zegel te verbraeke, zoeadet ummer naogegange kan waeren of 't al 'ne kieër is aopgemaak
2. e stökske pepier mit 'ne pleklaog veur aan te gaeve det 'n betaling plaats haet gadj

Aafbraeking

• ze-gel

Aafleijinge

• verzegele
• zegelrink
• koupzegel, poszegel, spaarzegel

Verwantje wäörd

• plekke, stempele, verbraeke

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	zegel		zegele	zegelen
	IPA	/zé:ʝel/		/zé:ʝe̽le/	/zé:ʝe̽len/
dim.	sjrif	zegelke	zegelken	zegelkes
	IPA	/zé:ʝe̽l̥kʲe/	/zé:ʝe̽l̥kʲen/	/zé:ʝe̽l̥kʲes/	/zé:ʝe̽l̥kʲez/
dat.	sjrif	zegel		zegele	zegelen
	IPA	/zé:ʝel/		/zé:ʝe̽le/	/zé:ʝe̽len/

In anger spraoke

[1]

Fins: leimasin Frans: sceau m Ieslandjs: innsigla ó Ingels: seal Japans: 判子(ja:), 印鑑(ja:)

Nederlandjs: zegel g Pruus: Siegel ó Spaans: sello m Viëtnamees: ấn tín(vi:) Zweeds: sigill ó, insegel ó