bónke

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

bónke (Nederlands: bonken, beuken)

Verveuging

bónk, bónkde, gebónk


Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

bónke /bʊ́ŋ̊kə/

  1. (óneuvergenkelik) örges taengenaan houwen en daodoor 'ne dóffe, stoeatendje klank make
Aafbraeking
  • bón-ke
Verwantje wäörd
Zagswies
  • get kepot bónke: (euvergenkelik) get kepotmake door d'rop te bónke
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 87.

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif bónk bónks bónk bónke bónken bónk bónke bónken bónkendj
IPA /bʊ́ŋ̊k/ /bʊ́ŋg/ /bʊ́ŋ̊ks/ /bʊ́ŋgz/ /bʊ́ŋ̊k/ /bʊ́ŋg/ /bʊ́ŋ̊kə/ /bʊ́ŋ̊kən/ /bʊ́ŋ̊k/ /bʊ́ŋg/ /bʊ́ŋ̊kə/ /bʊ́ŋ̊kən/ /bʊ́ŋ̊kəɲɟ/
vergangen tied sjrif bónkdje bónkdjen bónkdjes bónkdje bónkdjen bónkdje bónkdjen bónkdje bónkdjen bónkdje bónkdjen gebónk
IPA /bʊ́ŋgɟə/ /bʊ́ŋgɟən/ /bʊ́ŋgɟəs/ /bʊ́ŋgɟəz/ /bʊ́ŋgɟə/ /bʊ́ŋgɟən/ /bʊ́ŋgɟə/ /bʊ́ŋgɟən/ /bʊ́ŋgɟə/ /bʊ́ŋgɟən/ /bʊ́ŋgɟə/ /bʊ́ŋgɟən/ /ɣə'bʊ́ŋ̊k/ /ɣə'bʊ́ŋg/
gebi-jjendje wies sjrif bónk! bónke-v'r bónktj!
bónk!
IPA /bʊ́ŋ̊k/ /bʊ́ŋg/ /bʊ́ŋ̊kəvər/ /bʊ́ŋ̊kc/
/bʊ́ŋ̊k/
/bʊ́ŋgɟ/
/bʊ́ŋg/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif bónke bónken gebónk ó bónke bónken bónkentaere bónkentaeren gebónke gebónken
IPA /bʊ́ŋ̊kə/ /bʊ́ŋ̊kən/ /ɣə'bʊ́ŋ̊k/ /ɣə'bʊ́ŋg/ /bʊ́ŋ̊kə/ /bʊ́ŋ̊kən/ /bʊ́ŋ̊kən̥'tɛ̀:re/ /bʊ́ŋ̊kən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'bʊ́ŋ̊kə/ /ɣə'bʊ́ŋ̊kən/

In anger spraoke[bewirk]

bewirk


Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

bónke ó /bʊ́ŋ̊kə/

  1. (gerundium) gerundium II van bónke
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • bón-ke

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif bónke bónken
IPA /bʊ́ŋ̊kə/ /bʊ́ŋ̊kən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif bónke bónken
IPA /bʊ́ŋ̊kə/ /bʊ́ŋ̊kən/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

bónke /bʊ́ŋ̊kə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van bónke
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van bónke
Aafbraeking
  • bón-ke