betuge

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

betuge /bə'tʉ̜̀:ɣə/

  1. (euvergenkelik) get dudelik maken in 'n toespraok
Aafbraeking
  • be-tu-ge
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif betuug betuugs betuug betuge betugen betuug betuge betugen betugendj
IPA /bə'tʉ̜̀:x/ /bə'tʉ̜̀:ɣ/ /bə'tʉ̜̀:xs/ /bə'tʉ̜̀:ɣz/ /bə'tʉ̜̀:x/ /bə'tʉ̜̀:ɣ/ /bə'tʉ̜̀:ɣə/ /bə'tʉ̜̀:ɣən/ /bə'tʉ̜̀:x/ /bə'tʉ̜̀:ɣ/ /bə'tʉ̜̀:ɣə/ /bə'tʉ̜̀:ɣən/ /bə'tʉ̜̀:ɣəɲɟ/
vergangen tied sjrif betuugdje betuugdjen betuugdjes betuugdje betuugdjen betuugdje betuugdjen betuugdje betuugdjen betuugdje betuugdjen betuug
IPA /bə'tʉ̜̀:ɣɟə/ /bə'tʉ̜̀:ɣɟən/ /bə'tʉ̜̀:ɣɟəs/ /bə'tʉ̜̀:ɣɟəz/ /bə'tʉ̜̀:ɣɟə/ /bə'tʉ̜̀:ɣɟən/ /bə'tʉ̜̀:ɣɟə/ /bə'tʉ̜̀:ɣɟən/ /bə'tʉ̜̀:ɣɟə/ /bə'tʉ̜̀:ɣɟən/ /bə'tʉ̜̀:ɣɟə/ /bə'tʉ̜̀:ɣɟən/ /bə'tʉ̜̀:x/ /bə'tʉ̜̀:ɣ/
gebi-jjendje wies sjrif betuug! betuge-v'r betuugtj!
betuug!
IPA /bə'tʉ̜̀:x/ /bə'tʉ̜̀:ɣ/ /bə'tʉ̜̀:ɣəvər/ /bə'tʉ̜̀:xc/
/bə'tʉ̜̀:x/
/bə'tʉ̜̀:ɣɟ/
/bə'tʉ̜̀:ɣ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif betuge betugen betuug ó betuge betugen betugentaere betugentaeren betuge betugen
IPA /bə'tʉ̜̀:ɣə/ /bə'tʉ̜̀:ɣən/ /bə'tʉ̜̀:x/ /bə'tʉ̜̀:ɣ/ /bə'tʉ̜̀:ɣə/ /bə'tʉ̜̀:ɣən/ /bə'tʉ̜̀:ɣən̥'tɛ̀:re/ /bə'tʉ̜̀:ɣən̥'tɛ̀:ren/ /bə'tʉ̜̀:ɣə/ /bə'tʉ̜̀:ɣən/

In anger spraoke[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

betuge ó /bə'tʉ̜̀:ɣə/

  1. (gerundium) gerundium II van betuge
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • be-tu-ge

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif betuge betugen
IPA /bə'tʉ̜̀:ɣə/ /bə'tʉ̜̀:ɣən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif betuge betugen
IPA /bə'tʉ̜̀:ɣə/ /bə'tʉ̜̀:ɣən/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

betuge /bə'tʉ̜̀:ɣə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van betuge
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van betuge
  3. (neet-lemma) participium van betuge
Aafbraeking
  • be-tu-ge