duvel

Mofers[bewirk]

d'r duvel m /dʉ̜́:vəl/

(kirk) e kwaodaardig waeze det wóntj inne hèl enne luuj perbeert te verleie toet zunj
(euverdrechtelik) emes mit 't karakter vannen [1]

't Waord "duvel" nump van aadshaer oet 't nominatief lidwaord "d'r"/"t'r".

Det haoltj 'm/dich t'r duvel: Waas toe zaes geit wiejer es waas toe dinks. (wuuert gezag bie erger: de spraeker is 't waal èns mit waat is gezag gewore, meh vindj det d'n angere neet de juuste ónaangenaam gevolge trèk oet waat t'r zaet)
Det haoltj dich t'r duvel des se van diene viejendj gèn steun kries.
Es se-n euver t'r duvel kals, dan kump t'r of hae sjik zien baoj: Es se euver emes 'nt kalle bös, kump dae miens of 'ne vertaengewuuerdiger van dem ónverhöds liefelik aan.
Es se-n euver t'r duvel kals, truuets se-n 'm op ziene stert: Es se-n euver emes 'nt kalle bös, kump dae zelf of 'ne vertaengewuuerdiger van dem ónverhöds liefelik aan.
Me witj noeats wie t'r duvel aan 'n zieël kump
"Noe haoltj t'r duvel 't dink!" zag 't maedje, doe haw 't naeven 't pötje gepis: wuuert gebroek veure jen wen eine "Det haoltj 'm/dich t'r duvel" zaet.
d'r duvel nag te slum aaf zeen: hieël spits zeen
t'r duvel of zie moor zeen: gaar nieks zeen (mitte ouge)
t'r Duvel sjietj altied oppe grótsten houp: Veurdeil zeen altied veure mechtigen enne rieke.
te stóm zeen óm veuren duvel te danse: hieël dóm zeen

[1]