Naar inhoud springen

ewegblieve

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

ewegblieve (Nederlands: wegblijven)

Varrejasie
Verveuging

blif eweg, bleef eweg, eweggebleve


Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]
houfzats naevesjikkendj óngersjikkendj deilwaord
sjrif ich blief eweg mer ich blief eweg det ich ewegblief ich bön eweggebleve
IPA /ɪʝ blí:v ə'wæç/ /mær‿ɪ̽ʝ blí:v ə'wæç/ /dæd‿ɪ̽ʝ ə'wæʝblí:f/ /ɪʝ bœ̀n ə'wæɣ̊əblé:ve/

ewegblieve /ə'wæʝblí:ve/

  1. (alternatief) alternatieve vorm veur wegblieve
Raod

Deze vorm huuertj m'n op 't Mofers minder wie de gebroekelike vorm, mer is neet minder-good Mofers. 't Gebroek is neet stuuerendj en wuuertj dus neet aafgeraoje.

Deze vorm is flot 'nt verajere, mit oetzunjering vanne gesjèdje vörm.

Aafbraeking
  • e-weg-blie-ve
Samestèlling

Verveuging

[bewirk]
(det ...) ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif ewegblief ewegbliefs ewegblief ewegblieve ewegblieven ewegblief ewegblieve ewegblieven ewegblievendj
IPA /ə'wæʝblí:f/ /ə'wæʝblí:v/ /ə'wæʝblifs/ /ə'wæʝblivz/ /ə'wæʝblif/ /ə'wæʝbliv/ /ə'wæʝblí:ve/ /ə'wæʝblí:ven/ /ə'wæʝblif/ /ə'wæʝbliv/ /ə'wæʝblí:ve/ /ə'wæʝblí:ven/ /ə'wæʝblí:veɲɟ/
vergangen tied sjrif ewegbleef
ewegbleif
ewegbleefs
ewegbleifs
ewegbleef
ewegbleif
ewegbleve ewegbleven ewegbleef ewegbleve ewegbleven eweggebleve eweggebleven
IPA /ə'wæʝblé:f/
/ə'wæʝblɛ́i̯f/
/ə'wæʝblé:v/
/ə'wæʝblɛ́i̯v/
/ə'wæʝblé:fs/
/ə'wæʝblɛ́i̯fs/
/ə'wæʝblé:vz/
/ə'wæʝblɛ́i̯vz/
/ə'wæʝblé:f/
/ə'wæʝblɛ́i̯f/
/ə'wæʝblé:v/
/ə'wæʝblɛ́i̯v/
/ə'wæʝblé:ve/ /ə'wæʝblé:ven/ /ə'wæʝblé:f/ /ə'wæʝblé:v/ /ə'wæʝblé:ve/ /ə'wæʝblé:ven/ /ə'wæɣ̊əblé:ve/ /ə'wæɣ̊əblé:ven/
vergangen tied
(kónjunktief)
sjrif ewegbleef ewegbleefs ewegbleef ewegbleve ewegbleven ewegbleef ewegbleve ewegbleven eweggebleve eweggebleven
IPA /ə'wæʝblé:f/ /ə'wæʝblé:v/ /ə'wæʝblé:fs/ /ə'wæʝblé:vz/ /ə'wæʝblé:f/ /ə'wæʝblé:v/ /ə'wæʝblé:ve/ /ə'wæʝblé:ven/ /ə'wæʝblé:f/ /ə'wæʝblé:v/ /ə'wæʝblé:ve/ /ə'wæʝblé:ven/ /ə'wæɣ̊əblé:ve/ /ə'wæɣ̊əblé:ven/
gebi-jjendje wies sjrif blief eweg! blieve-v'r eweg blieftj eweg!
blief eweg!
IPA /blí:v ə'wæç/ /blí:v ə'wæʝ/ /blí:vever ə'wæç/ /blí:vever ə'wæʝ/ /blí:vɟ ə'wæç/
/blí:v ə'wæç/
/blí:vɟ ə'wæʝ/
/blí:v ə'wæʝ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif ewegblieve ewegblieven eweggebliefs ó ewegblieve ewegblieven ewegblieventaere ewegblieventaeren eweggeblieve eweggeblieven
IPA /ə'wæʝblí:ve/ /ə'wæʝblí:ven/ /ə'wæɣ̊əblì:fs/ /ə'wæɣ̊əblì:vz/ /ə'wæʝblí:ve/ /ə'wæʝblí:ven/ /ə'wæʝblí:ven̥'tɛ̀:re/ /ə'wæʝblí:ven̥'tɛ̀:ren/ /ə'wæɣ̊əblí:ve/ /ə'wæɣ̊əblí:ven/

In anger spraoke

[bewirk]
bewirk


Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

ewegblieve ó /ə'wæʝblí:ve/

  1. (gerundium) gerundium II van ewegblieve
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • e-weg-blie-ve

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif ewegblieve ewegblieven
IPA /ə'wæʝblí:ve/ /ə'wæʝblí:ven/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif ewegblieve ewegblieven
IPA /ə'wæʝblí:ve/ /ə'wæʝblí:ven/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

ewegblieve /ə'wæʝblí:ve/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van ewegblieve (in naevezats)
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van ewegblieve (in naevezats)
Aafbraeking
  • e-weg-blie-ve
Variaasje