klank

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

klank m /kl̥áŋ̊k/

  1. (slaagmieësige) trillingen inne lóch of door 'n anger stóf die me mit 't oear kan waarnumme
  2. (euverdrechtelik) 't gehieël aan eigesjappe waat 'ne zekere [1] óngersjèdj van anger klanke
Aafbraeking
  • klank
Synoniem
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 190.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif klank klanke klanken
IPA /kl̥áŋ̊k/ /kl̥áŋg/ /kl̥áŋ̊kə/ /kl̥áŋ̊kən/
dim. sjrif klenkske klenksken klenkskes
IPA /kl̥ǽŋ̊kskʲe/ /kl̥ǽŋ̊kskʲen/ /kl̥ǽŋ̊kskʲes/ /kl̥ǽŋ̊kskʲez/
dat. sjrif klank klanke klanken
IPA /kl̥áŋ̊k/ /kl̥áŋg/ /kl̥áŋ̊kə/ /kl̥áŋ̊kən/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

[2]

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

klank /kl̥áŋ̊k/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) inne vergangen tied van klinke
  2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) inne vergangen tied van klinke
Raod

Deze vorm is verajerd.

Aafbraeking
  • klank
Variaasje