Naar inhoud springen

stute

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

stute /stʉ̜́:tə/

  1. (euvergenkelik) hieël euverdreve zichzelf prieze veur get det me gedaon haet, stóffen euver waat me gedaon of bereik haet
Aafbraeking
  • stu-te
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif stuut stuuts stuutj stute stuten stuutj stute stuten stutendj
IPA /stʉ̜́:t/ /stʉ̜́:d/ /stʉ̜́:ts/ /stʉ̜́:dz/ /stʉ̜́:c/ /stʉ̜́:ɟ/ /stʉ̜́:tə/ /stʉ̜́:tən/ /stʉ̜́:c/ /stʉ̜́:ɟ/ /stʉ̜́:tə/ /stʉ̜́:tən/ /stʉ̜́:təɲɟ/
vergangen tied sjrif stuutdje stuutdjen stuutdjes stuutdje stuutdjen stuutdje stuutdjen stuutdje stuutdjen stuutdje stuutdjen gestuutj
IPA /stʉ̜́:ɟə/ /stʉ̜́:ɟən/ /stʉ̜́:ɟəs/ /stʉ̜́:ɟəz/ /stʉ̜́:ɟə/ /stʉ̜́:ɟən/ /stʉ̜́:ɟə/ /stʉ̜́:ɟən/ /stʉ̜́:ɟə/ /stʉ̜́:ɟən/ /stʉ̜́:ɟə/ /stʉ̜́:ɟən/ /ɣə'stʉ̜́:c/ /ɣə'stʉ̜́:ɟ/
gebi-jjendje wies sjrif stuut! stute-v'r stuutj!
IPA /stʉ̜́:t/ /stʉ̜́:d/ /stʉ̜́:təvər/ /stʉ̜́:c/ /stʉ̜́:ɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif stute stuten gestuut ó stute stuten stutentaere stutentaeren gestute gestuten
IPA /stʉ̜́:tə/ /stʉ̜́:tən/ /ɣə'stʉ̜́:t/ /ɣə'stʉ̜́:d/ /stʉ̜́:tə/ /stʉ̜́:tən/ /stʉ̜́:tən̥'tɛ̀:re/ /stʉ̜́:tən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'stʉ̜́:tə/ /ɣə'stʉ̜́:tən/

In anger spraoke

[bewirk]
bewirk
  • Algemein Gesjreve Limbörgs: sjtute


Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

stute ó /stʉ̜́:tə/

  1. (gerundium) gerundium II van stute
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • stu-te

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif stute stuten
IPA /stʉ̜́:tə/ /stʉ̜́:tən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif stute stuten
IPA /stʉ̜́:tə/ /stʉ̜́:tən/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

stute /stʉ̜́:tə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van stute
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van stute
Aafbraeking
  • stu-te