Naar inhoud springen

vèrf

Van Wiktionary

e bleek mit greun vèrf

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

vèrf v /vè̞r̥f/

  1. e middel det m'n op oppervlakdjes (wie moere, kezienen of veurwerpe) en stóffe striek veur die kluuer te gaeven of te besjerme taenge waersinvlood
Aafbraeking
  • vèrf
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif vèrf vèrve vèrven
IPA /vè̞r̥f/ /vè̞rv/ /vé̞rve/ /vé̞rven/
dim. sjrif vèrfke vèrfken vèrfkes
IPA /vè̞r̥fkʲe/ /vè̞r̥fkʲen/ /vè̞r̥fkʲes/ /vè̞r̥fkʲez/
Raod

Bakkes sjrief eine kieër verf; det mót 'n tikfout gewaes zeen.

In anger spraoke

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

vèrf /vè̞r̥f/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van vèrve
  2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van vèrve
  3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van vèrve
  4. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van vèrve
  5. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van vèrve
Aafbraeking
  • vèrf
Variaasje