Naar inhoud springen

euvergaeve

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

(zich) euvergaeve (Nederlands: overgeven, overhandigen, overleveren, uitleveren, capituleren, braken)

Sinneniem
Verveuging

gif euver, goof euver, euvergegaeve


Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]
houfzats naevesjikkendj óngersjikkendj deilwaord
sjrif ich gaef get euver mer ich gaef get euver det ich get euvergaef ich höb get euverrgegaeve
IPA /ɪç ʝ̊ɛ́:f çæd 'ǿ:vər/ /mær‿ɪ̽ç ʝ̊ɛ́:f çæd 'ǿ:vər/ /dæd‿ɪ̽ʝ ʝæd ǿ:vərʝɛ́:f/ /ɪç‿œ̽b ʝæd ǿ:vərɣəʝɛ́:ve/

euvergaeve /ǿ:vərʝɛ́:ve/

  1. (óneuvergenkelik) (reflexief) de stried opgaeven en zich es verlaore gaeve, zich gevange laote numme
  2. (euvergenkelik) inne henj van emes anges aangaeve
  3. (óneuvergenkelik) zich wiejen aan get
    Dae haet zich gans euvergegaeven ane fómfaar; det is alles woots se-n 'm euver huuers kalle.
  4. (óneuvergenkelik) verslaaf waeren aan get
  5. (synoniem) anger waord veur kótse
Aafbraeking
  • eu-ver-gae-ve
Synoniem
Verwantje wäörd
Samestèlling
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 117-118.

Verveuging

[bewirk]
(det ...) ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif euvergaef euverguuefs euverguuef euvergaeve euvergaeven euvergef
euvergaef
euvergaeve euvergaeven euvergaevendj
IPA /ǿ:vərʝɛ́:f/ /ǿ:vərʝɛ́:v/ /ǿ:vərɣʉ̜̀ɛ̯̈fs/ /ǿ:vərɣʉ̜̀ɛ̯̈vz/ /ǿ:vərɣʉ̜̀ɛ̯̈f/ /ǿ:vərɣʉ̜̀ɛ̯̈v/ /ǿ:vərʝɛ́:ve/ /ǿ:vərʝɛ́:ven/ /ǿ:vərʝæf/
/ǿ:vərʝɛ̀:f/
/ǿ:vərʝæv/
/ǿ:vərʝɛ̀:v/
/ǿ:vərʝɛ́:ve/ /ǿ:vərʝɛ́:ven/ /ǿ:vərʝɛ́:veɲɟ/
vergangen tied sjrif euvergaaf
euvergoof
euvergaafs
euvergoofs
euvergaaf
euvergoof
euvergove euvergoven euvergoof euvergove euvergoven euvergegaeve
euvergegaove
euvergegaeven
euvergegaoven
IPA /ǿ:vərɣá:f/
/ǿ:vərɣò:f/
/ǿ:vərɣá:v/
/ǿ:vərɣò:v/
/ǿ:vərɣá:fs/
/ǿ:vərɣò:fs/
/ǿ:vərɣá:vz/
/ǿ:vərɣò:vz/
/ǿ:vərɣá:f/
/ǿ:vərɣò:f/
/ǿ:vərɣá:v/
/ǿ:vərɣò:v/
/ǿ:vərɣó:və/ /ǿ:vərɣó:vən/ /ǿ:vərɣò:f/ /ǿ:vərɣò:v/ /ǿ:vərɣó:və/ /ǿ:vərɣó:vən/ /ǿ:vərɣəʝɛ́:ve/
/ǿ:vərɣəɣɒ́:və/
/ǿ:vərɣəʝɛ́:ven/
/ǿ:vərɣəɣɒ́:vən/
hujigen tied
(kónjunktief)
sjrif euvergaef euvergaefs euvergaef euvergaeve euvergaeven euvergaef euvergaeve euvergaeven euvergaevendj
IPA /ǿ:vərʝɛ̀:f/ /ǿ:vərʝɛ̀:v/ /ǿ:vərʝɛ̀:fs/ /ǿ:vərʝɛ̀:vz/ /ǿ:vərʝɛ̀:f/ /ǿ:vərʝɛ̀:v/ /ǿ:vərʝɛ́:ve/ /ǿ:vərʝɛ́:ven/ /ǿ:vərʝɛ̀:f/ /ǿ:vərʝɛ̀:v/ /ǿ:vərʝɛ́:ve/ /ǿ:vərʝɛ́:ven/ /ǿ:vərʝɛ́:veɲɟ/
vergangen tied
(kónjunktief)
sjrif euvergoof euvergoofs euvergoof euvergove euvergoven euvergoof euvergove euvergoven euvergegaeve
euvergegaove
euvergegaeven
euvergegaoven
IPA /ǿ:vərɣò:f/ /ǿ:vərɣò:v/ /ǿ:vərɣò:fs/ /ǿ:vərɣò:vz/ /ǿ:vərɣò:f/ /ǿ:vərɣò:v/ /ǿ:vərɣó:və/ /ǿ:vərɣó:vən/ /ǿ:vərɣò:f/ /ǿ:vərɣò:v/ /ǿ:vərɣó:və/ /ǿ:vərɣó:vən/ /ǿ:vərɣəʝɛ́:ve/
/ǿ:vərɣəɣɒ́:və/
/ǿ:vərɣəʝɛ́:ven/
/ǿ:vərɣəɣɒ́:vən/
gebi-jjendje wies sjrif gaef euver!
gae mich euver!
gaeve-v'r euver gaeftj euver!
gaef euver!
IPA /ʝɛ́:v ǿ:vər/
/ʝɛ́:mɪʝ ǿ:vər/
/ʝɛ́:vever ǿ:vər/ /ʝɛ̀:vɟ ǿ:vər/
/ʝɛ̀:v ǿ:vər/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif euvergaeve euvergaeven euvergegaef ó euvergaeve euvergaeven euvergaeventaere euvergaeventaeren euvergegaeve euvergegaeven
IPA /ǿ:vərʝɛ́:ve/ /ǿ:vərʝɛ́:ven/ /ǿ:vərɣəʝɛ́:f/ /ǿ:vərɣəʝɛ́:v/ /ǿ:vərʝɛ́:ve/ /ǿ:vərʝɛ́:ven/ /ǿ:vərʝɛ́:ven̥'tɛ̀:re/ /ǿ:vərʝɛ́:ven̥'tɛ̀:ren/ /ǿ:vərɣəʝɛ́:ve/ /ǿ:vərɣəʝɛ́:ven/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

bewirk


[2]

bewirk


Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lmma

[bewirk]

euvergaeve ó /ǿ:vərʝɛ́:ve/

  1. (gerundium) gerundium II van euvergaeve
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • eu-ver-gae-ve

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif euvergaeve euvergaeven
IPA /ǿ:vərʝɛ́:ve/ /ǿ:vərʝɛ́:ven/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif euvergaeve euvergaeven
IPA /ǿ:vərʝɛ́:ve/ /ǿ:vərʝɛ́:ven/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

euvergaeve /ǿ:vərʝɛ́:ve/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van euvergaeve (in naevezats)
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van euvergaeve (in naevezats)
Aafbraeking
  • eu-ver-gae-ve
Variaasje
  • (in houfzats) gaeve euver