hin

Van Wiktionary

'n hin [1]

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

hin v /hɪ̀n/

  1. (veugel) Gallus gallus: 'n taam saort veugel die wuuert gehaje veur eier en vleis
  2. (euverdrechtelik) emes dae hieël ónnuuezel is
Raod

't Waord "hin" sleit zowaal op eder bieës oete saort es specefiek e vruike.

Aafbraeking
  • hin
Net get anges gesjreve
Synoniem
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • aete wie 'n kranke hin: hieël min aete
  • Es de hin weer biejen haan kump, vergitj ze-n häör eige kuke: Es e vrouwmis weer bieje geleefdje kump, vergitj ze-n häör eige kinjer.
  • mitte hinnen oppe stek gaon: hieël vreug nao bèd gaon
  • Hinnepis dae neet te kriegen is: wuuert gebroek es antjwaord oppe vraog Waat is? veure vraog te óntwieke.
  • Es me mit get wiltj aanvange, zaet me döks 't volgendj riem:
    "Veer gaon beginne,"
    zag de vós taenge de hinne;
    toe woor d'n haan al (nao) binne.
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 158.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif hin hinne hinnen
IPA /hɪ̀n/ /hɪ́ne/ /hɪ́nen/
dim. sjrif hinke hinken hinkes
IPA /hɪ̀n̥kʲe/ /hɪ̀n̥kʲen/ /hɪ̀n̥kʲes/ /hɪ̀n̥kʲez/

In anger spraoke[bewirk]

[1]