Naar inhoud springen

moge

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

moge /mó:ɣə/

  1. (modaal) örges rech toe of toestumming veur höbbe, toegestange zeen
  2. (modaal) (in negatief gebroek) guuef aan det 'n oetwirking neet positief is
    Det móch nimmieë bate.
  3. (synoniem) (euvergenkelik) anger waord veur löste
Raod

Dit waord wuuert neet gebroek wen m'n emes gaer haet; det is "mótte": Ich mót dae moelemaeker neet.

Winselikheid wuuert oetgedrök mitte kónjunktief of 't voogwaord det: Det t'r in vree roew haet. (Nederlandjs: Moge hij in vrede rusten.)

Aafbraeking
  • mo-ge
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • Waat d'n hieër neet maag, vritj Pieër zich in dae kraag: wuuert gezag es óntligk bie 't opaete van aetesreste

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif maag moogs
maags
maag moge mogen moog moge mogen mogendj
IPA /má:x/ /má:ɣ/ /mò:xs/
/má:xs/
/mò:ɣz/
/má:ɣz/
/má:x/ /má:ɣ/ /mó:ɣə/ /mó:ɣən/ /mò:x/ /mò:ɣ/ /mó:ɣə/ /mó:ɣən/ /mó:ɣəɲɟ/
hujigen tied
(kónjunktief)
sjrif moog moogs moog moge mogen moog moge mogen mogendj
IPA /mò:x/ /mò:ɣ/ /mò:xs/ /mò:ɣz/ /mò:x/ /mò:ɣ/ /mó:ɣə/ /mó:ɣən/ /mò:x/ /mò:ɣ/ /mó:ɣə/ /mó:ɣən/ /mó:ɣəɲɟ/
vergangen tied
(aje stiel)
sjrif móchs móchs móch móchte móchten móch
móchtj
móchte móchten gemóch
IPA /mʊx/ /mʊɣ/ /mʊxs/ /mʊɣz/ /mʊx/ /mʊɣ/ /mʊxtə/ /mʊxtən/ /mʊx/
/mʊxc/
/mʊɣ/
/mʊɣɟ/
/mʊxtə/ /mʊxtən/ /ɣə'mʊx/ /ɣə'mʊɣ/
vergangen tied
(nuje stiel)
sjrif moogdje moogdjen moogdjes moogdje moogdjen moogdje moogdjen moogdje moogdjen moogdje moogdjen gemoge gemogen
IPA /mò:ɣɟə/ /mò:ɣɟən/ /mò:ɣɟəs/ /mò:ɣɟəz/ /mò:ɣɟə/ /mò:ɣɟən/ /mò:ɣɟə/ /mò:ɣɟən/ /mò:ɣɟə/ /mò:ɣɟən/ /mò:ɣɟə/ /mò:ɣɟən/ /ɣə'mó:ɣə/ /ɣə'mó:ɣən/
gebi-jjendje wies sjrif (moge-v'r)
IPA /mó:ɣəver/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif moge mogen (gemoog ó) moge mogen (mogentaere) (mogentaeren) (gemoge) (gemogen)
IPA /mó:ɣə/ /mó:ɣən/ /ɣə'mò:x/ /ɣə'mò:ɣ/ /mó:ɣə/ /mó:ɣən/ /mó:ɣən̥'tɛ̀:re/ /mó:ɣən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'mó:ɣə/ /ɣə'mó:ɣən/

De kónjunktiefvörm vannen hujigen tied waeren op vandaag algemein gebroek. De vergange vorm innen aje stiel wuuert nag ummer 't meiste gebroek, ouch bie jónger spraekers.

Bakkes sjrief eine kieër mógs veur móchs.

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

moge ó /mó:ɣə/

  1. (gerundium) gerundium II van moge
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • mo-ge

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif moge mogen
IPA /mó:ɣə/ /mó:ɣən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif moge mogen
IPA /mó:ɣə/ /mó:ɣən/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

moge /mó:ɣə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van moge
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van moge
Aafbraeking
  • mo-ge